
Vísindarannsóknir og ógæfan sem fylgir fjölmenningunni
Fjölmenningarhyggjan — sem tók við af baráttu jafnaðarmanna og sósíalista fyrir bættum kjörum verkalýðsins eftir að þeir gengu í eina sæng með atvinnurekendum — gerir ráð fyrir að fjölbreytileiki samfélags sé mikilvægur auður sem beri að nýta, og að þessi fjölbreytileiki skuli endurspeglast í formgerð allra opinberra stofnana innan þess. En er það svo að ,,fjölbreytileiki“ og ,,fjölmenning“ kynþátta og gjörólíkra menningarheima og trúarbragða á sama blettinum sé auður og bæti lífsgæði fólks?
Hér að neðan er tenglasafn í 37 vísindalegar rannsóknir um fyrirbærið og niðurstöðurnar eru að ,,fjölmenning“ — þar sem fólk af mismunandi uppruna eða menningarsvæðum býr saman í einu samfélagi og ,,fjölbreytileiki“ ríkir í trúarsiðum og venjum — hefur félagslega skaðleg áhrif; eykur efnahaglegan ójöfnuð, veikir velferðakerfið, rýrir kjör og samhygð íbúanna, einangrar fólk frá hvort öðru, sundrar og veldur deilum sem enda stundum með ofbeldisfullum átökum manna á milli. Sama er upp á teningnum þar sem fjölmenning verður leiðarvísir í skólum (dregur úr námsárangri) og fyrirtækjum (dregur úr nýsköpun). ,,Fjölmenningin“ bitnar mest á þeim sem síst skyldi, þ.e. þeim sem lægst eru settir í samfélaginu, minnihlutahópum, börnum, öldruðum og öryrkjum.
Útfærð útgáfa (redux) af Kiljunni, 2. apríl, 2008. Egill Helgason greinir frá tímamótaleikverki Max Frisch Biedermann og brennuvargarnir. Leikverkið lýsir undanlátsemi broddborgara gagnvart alræðishyggju. Þá er fjallað um bókina Íslamistar og naívistar eftir dönsku hjónin Keren Jespresen og Ralf Pittelkow. Eins og titill bókarinnar bendir til er hún ekki einungis um íslamisma heldur einnig naívisma; barnaskap þeirra sem halda að hægt sé að eyða ógninni með pólitískri rétthugsun og ná sáttum við alræðissinna. Rætt er við Þórdísi Bachmann blaðamann sem telur bókina afar þarfa og fullyrðir að mikið sé um naívista á Íslandi. Einn íslenskur fjölmenningarsinninn skrifar sem dæmi: ,,Það eru rasistar sem eru orsök þess vanda sem oft kemur fram þar sem fjölmenning er. Ef allir virða alla og öllum er hjálpað við að aðlagast þjóðflélaginu þá mun fjölmenningin gera þjóðfélögin ríkari og áhugaverðari til búsetu.“
Þótt vísindalegar rannsóknir og reynsla nágrannalandanna sýni að fjölmenningarhyggjan sé tálsýn, rekst illa á við raunveruleikann, og vegnar engu betur en gamla útópían um sósíalismann og alræði öreiganna hef ég enga trú á því að ,,fjölmenningarsinnar“ láti af því að reyna að troða Íslendingum inn í þessa hugmyndafræðilegu, pólitísku formgerð sína.
Þess vegna er mikilvægt að halda til haga hvaða stjórnmálamenn og einstaklingar fara þar fremstir í flokki og láta þau sæta ábyrgð þegar þar að kemur. Kemur ekki til greina að íslenskir ,,fjölmenningarsinnar“ geti haft það náðugt í vernduðum, sérhverfum hvítra eða einhverjum feitum embættum erlendis þegar tjónið sem stefna þeirra hefur valdið er komið í ljós.
Þannig er staðan í Svíþjóð í dag. 99% sænskra þingmanna sem boða ,,fjölmenningu“ og ,,fjölbreytileika“ búa sjálfir í hvítramanna hverfum þar sem enginn er fjölbreytileikinn og fjölmenningin. Hitt 1% þingmanna eru sjálfir innflytjendur og vilja búa í íslömskum sérsamfélögum með sínu fólki.1
Sænskum stjórnmálamönnum er þó að vissu marki vorkunn. Þeir hófu sína afdrifaríku samfélagstilraun fyrir fjórum áratugum þegar lítið var vitað hvað hún myndi hafa í för með sér. Svik þeirra eru fólgin í því að vega í sama knérunn og neita að snúa af braut fyrri áætlana þrátt fyrir eyðilegginguna sem við blasir.
Íslenskum stjórnmálamönnum er aftur á móti engin vorkunn. Þau geta hæglega kynnt sér hverju fjölmenningarhyggjan — sem er pólitísk hugmyndafræði, ekki þróunarlögmál eins og stundum er gefið í skyn — hefur skilað öðrum þjóðum Vestur-Evrópu. Ábyrgðaleysið er ekki síst alvarlegt í ljósi þess að lögreglan er ekki í stakk búin að mæta þeim aðstæðum sem við mögulega stöndum frammi fyrir.
Íslenska lögreglan hefur hvorki búnað né nauðsynlegar rannsóknarheimildir til að gæta almannaöryggis, stemma stigu við afbrotum og koma í veg fyrir athafnir sem raska öryggi borgaranna og ríkisins. Víðtækari rannsóknarheimildir eru til staðar í öllum nágrannalöndum okkar, en ekki á Íslandi.2
Rannsóknir á ýmsum þáttum fjölmenningarsamfélagsins3
– The negative effect of community diversity on social cohesion is likely causal.
– Diversity hinders between-group cooperation at both the one-on-one and group levels.
– Increasing social pluralism (diversity) is correlated with increased chance of collective violence.
– School integration (forced proximate Diversity) will not close race achievement gaps.
– Exclusionary dating is a natural consequence of racial diversity.
– As diversity increases, politics becomes more tribalistic.
– A longitudinal test of the impact of diversity finds that it makes existing residents feel unhappier and more socially isolated. . (linkur í blaðagrein um sömu rannsókn)
Mark Steyn fjallar um fjölmenningarhyggjuna
Heimildir
1. Dr. Tino Sanandaji í viðtali við David Hurd hjá CBS News Channel síðast skoðað 16-09-2016.
2.Stefán Eiríksson. Málþing um persónuvernd og friðhelgi einkalífs, 19. október 2012. Forvirkar rannsóknarheimildir lögreglu og persónuvernd.
3. Samantekt frá Chateau Heartiste, Diversity + Proximity = War: The Reference List, síðast skoðað 16-09-2016.